مردی از سالهای دور

سلام

امشب شب جمعه بود یاد حلی مون افتادم یاد خاطره ها یاد بچه ها یاد استادها و یاد این بلاگ...

این بلاگ گرامی .

چرا گرامی باید بگم خیلی گرامی الان که اون جوون پر حرارت و هیجان سمپادی ۱۵ و ۱۶ ساله نیستم و سالهایی گذشته از این بلاگ به ارزشها و فکر ها و حرف هایی 

که براش دعوا کردم و غر زدم افتخار میکنم و افتخار میکنم به استاد های عزیزی که اون ارزشها رو برام ایجاد کردن . الان بعد چند سال از اون اتفاق و دیدن آدمهای جور و واجور از مدرسه های مختلف و شهر های مختلف و حتی دانشگاه های مختلف خیلی ذهنم روی اون مفاهیم شسته رفته تر و دقیق تر شد و روی درستی شون و نتیجه بخش بودنشون .. روی اینکه تربیت ربات های ماشینی تست زن با آب پرتقال های آماده مامان درس کن و نتیجه گرفتن توی یه آزمون ۴ ساعته گرچه یه وظیفه است هدف نیست حداقل هدف دانش آموز و معلم حلی نیست و........

دیگه از حوصله خارجه توی اینجا بیشتر بنویسم من که معلم نیستم ولی دوست داشتم برای چندسالی هم که شده معلم باشم برای اجرای همون منش ها و روش هایی که برخی معلم هامون بهمون یاد دادن و الانم بعضی دوستام از معلم هاشون .... خلاصه یاد اون روزها بخیر حسابی و بیشتر یاد این بلاگ و دوستای بلاگمون بخیر.

شب بخیر