شاید حدود ۸ سال پیش دورانی که ما در ابتدای دبیرستان بودیم و قبل تر از آن و شاید کمی بعد از آن روزگار حیات پرشور وبلاگ ها بود.
شاید وقتی این وبلاگ را میزدیم هیچ وقت فکر نمیکردیم چند سال بعد اگر دانش آموزان حلی n ای پیدا شوند و بخواهند مطالبی را منتشر کنند احتمالا اولین و محتملترین انتخابشان یک کانال تلگرامی است. روزگار وبلاگی سختی های خاص خودش را داشت اما من روزگار وبلاگی رو بیشتر دوست دارم.
وقتی میخواستیم یک مطلبی در وبلاگ بنویسیم حداقل چند دقیقه ای فکر میکردیم که خوب موضوع چیست ؟ اولش چیست آخرش چیست؟ اگر این را فردا در گوگل سرچ کنند چه میآورد و غیره. خلاصه اینکه وبلاگ نویسی ابهتی داشت هویتی داشت یه حس رسمیتی به ما میداد. حس میکردیم در حال انتشار یک روزنامه هستیم. نمیدانم نوجوانان امروز اگر مشغول تولید محتوایی باشند چقدر درگیر این عمق ه ستند؟ آیا اصلا آنها علاقه ای به چنین کارهایی دارند و یا هر کدام اکانت توییتری دارند و چیزناله هایی را بدون هیچ مقدمه و موخره و جمله بندی خاصی منتشر میسازند و بچههای دوران لایک و ریتوییت هستند.
نمیدانم شاید شما هم در ۷و۸ سال پیش مثل ما نبودید ولی دلم حسابی برای آن دوران تنگ شده است.