این آقا رو که می بینید

این آقا رو که می بینید(که در اصل نمی بینید چون شطرنجی شده)

اصن یه وضی(این دفعه پشت سرش حرف می زنیم)

این آقا تمام مدت با ژست ادبیاتی میشینه تو مدرسه مقالات و داستان های مزخرف می نویسه بعد هم میره پیش آقای کهنه روزی ایشون هم روش نمی شه چیزی بگه میگه خوبه

بعد برای خودش اندازه یه مکتب (مثلا آرییسم) تئوری داره

در مورد هر چی فکر کنی

بعد اومده وبلاگو دیده میگه چقدر پر حرفی کردید

یکی نیست به خودش بگه

اصن این مدرسه هرچی کم داره نخبه کم نداره.