مسالک السمپادیون2

آورده اند که ایامی در مملوک ملک شاه در زمین چوگان پاها و دستها بسیار شکستندی و روزانه تعدادی مجروح از این سبب موجب درآمد مریضخانه های منطقه میشدندی ...... این بود که رییس الدوله زودسرابی که از مربیان چوگان بودندی و توپخانه نیز دست او بود هراسان به نزد وزیر اعظم آمد و درباره اوضاع اسف بار زمین اندکی اختلاط کرد .. و وزیر اعظم خنده ای کرد و گفت مهم نیست ... بگذار بچه ها بپیچانند و حالش را ببرند .. ول کن ما در باجگاه هم زمینمان همین طور بود ...... اما زوسرابی هم که انگار به طرز معجبی قانع شده بود زبانش نیک لال بشد و از دفتر به بیرون بزد... 

فردا روز به دربار ملک شاه آمد تا شاید او حیلتی برای اوضاع زمین کند... و وارد شد و پس از اندکی خاراندن پاچه موضوع را به ملک شاه گفت ... ملک شاه هم دستی بر دست دیگر فشرد با ابراز رضایت گفت که حتمن پیگیر ماجرا میشود ....

اما فردا روز ملک شاه آسفالت چی را به دربار آورد و از دخل و خرج این امور از او پرسید و آسفالت چی که در نهایت فضاحت گفت 200 سکه و از آنجا که خزانه ملوکانه تنها 20 سکه داشت ملک شاه پیکی را منطقه فرستاد تا از دربار بابک همی خراجی به دست آورد که بابک هم با بخشنامه ای کوبنده ملک شاه را به جای خویش افکند.....

اما ماه ها ماه ها گذشت و زمستان فرا رسید و ملک شاه با بهانه اینکه آسفالت در زمستان گران افتد چون در سرما منقبض شود .. ترمیم زمین را به تابستان افکند...

اما روزها بگذشتی و تک تک سربازان در زمین چوگان مجروم شدندی و پا از کف بدادند در این میان کواکب الدوله که رصدخانه دربار را در اختیار بداشت و برو و بیایی در باجگاه داشت مجروح شد و در آستانه پیکارهای مرحله دوم رصدگران به بیمارستان رفت....

و اما این عمر نیز بگذشت و ایام گذشت و ملک شاه مخ بسیار زنددی که پول آسفالت گیرد اما هیچ یک مقبول نیفتاد و زمین چوگان ماند و جراحات و زودسرابی که میگرید و وزیراعظم میخندد و ملک شاه در این میان هم چنان دست رضایت بر دست دیگر می فشارد.....

-----------------

مسالک السمپادین جلد3 باب اول