اعتراض نامه اى اندکـ مختصر پس از آخرین تلاش براى علاقه ام

شاید براى اولین باره که میخوام نقد کنم ، همیشه به نویسنده هاى همین وبلاگ شکایت میکردم ولى دیگه خودمم جون به لب شدم، امروز بعد آزمون مرحله اول ریاضى یکم رفتم تو فکر. وایسین یکم برگردم عقب (سال اول) 

اردیبهشت اول دبیرستان ، جشنواره ى کتاب : شاید به قول کادر و مسئولین مدرسه حماقت ولى از نظر من علاقه ، رفتم سمت حماقتم! غرفه ى فاطمى و نیم نگاهى به کتاب هاى المپیاد ریاضى ، در اون دوره ها تنها چیزى که بلد بودم در حد محافل ریاضى بخش صفر و زوجیت ولى اونجا بود که با کتابهاى گنده ترى از قبیل نظریه اعداد و هندسه آشنا شدم. همونجا به طرز عجیبى برقى چشامو گرفت ، تصور از اینکه من بالاخره به آرزوى بچگیم خلاف تمام پلیس ها و آتش نشان ها قراره یکـ ریاضى خوان شم! نمیخوام پامو فراتر بذارم و بگم ریاضى دان به ریاضى خوان هم قانع بودم. با فیشى بلند بالا که محتویاتش از ٢٥٠ مساله جبر شروع میشد تا شیمى آلى و فیزیکٓ پایه بخش نور از آنجا خارج شدم.پس از طى جلساتى در تابستان سال دوم با آقاى محمد آبادى و رشد تعیین جهت فکرى و ادامه ى همان حماقت ها به مطالعات درباره ى ریاضیات و حل تمارین ادامه دادم. در راستاى اتفاقاتى که افتاد و علاقه ى کم از طرف دانش آموزان نسبت به این المپیاد زیبا من حتا در سال دوم دبیرستان اقدام به ثبت نام در این المپیاد نکردم. و با توجه به مطالعات ٣ ماهه اى که در سال اول در مبحث استوکیومترى داشتم به شیمى پرداختم. ولى متاسفانه قبولى در مرحله ى دوم در این رشته تقریبن براى من غیرممکن شد چون حماقتى در این مبحث نبود. تابستان سال سوم برخلاف میل درونى ادامه به خواندن شیمى کردم ولى دیرى نگذشت که در ماه مرداد هوس به یادى اگذشته کردم. دانلود پى دى اف کتاب هاى رودین و هرشتاین و خوندن مباحث مورد علاقه، مباحثى که دبیرستانى نبودند و یا شاید دانشجویان این مملکت هم از آن ها مینالند زیرا که دلیلش رو. در آخر این مطلب به شما عرض خواهم کرد. ادامه ى این مطلب ها منجر شد به خواندن نظریه اعداد و کسب علم در این زمینه. ولى امروز پس از آزمون مرحله اول یکـ گله ى همگانى چه از خودم چه از شما دارم. هرکس با روزانه ١ ساعت فکر کردن میتونه علاقه خودش رو بشناسه سعى کن بشناسیش! دوم تا ساعت ٩ که جلسه شروع شه من غرق در میان دانش آموزان پایه ى دوم مدرسه بودم که این نکته خوبیست زیرا حداقل آنها به سمت رقابت الکى نرفتند ولى در کل حوزه ما ٤ نفر سومى و در کل پایه ٥ نفر که این آمار کمى فجیع است. سوم اینکه مدارسى که به خفقان مشهور بودند ارزش دانش آموزانشان رو حفظ میکنند (مثل مدرسه ..... هسته ای!!! ) ولى شاید سطح پایین ترین خواسته ى من یکى اردوست. و در آخر اینکه سرنوشت انسان هارو یک آزمون یک روزه تعیین نمیکنند همانطور که تمام المپیادى ها موفق نشدند تمامى رتبه هاى ١ تا ١٠ کنکور هم موفق نشدند همینطور آینده ى ما به مهندسى برق و مکانیک و صنایع وابسته نیست بد نیست نگاهى به علوم پایه بیندازیم

ارادتمند شما

سُل ته