نکاتى اندر باب مایه سرخوشى که دگر نداریم

ترم اول و امتحاناتش به پایان رسید و شروع ترم دوم. یکـ هفته چرخش بیهوده در مدرسه و شروع اردو مطالعاتى پایه سوم. افتخارى دیگر از بچگان علامه حلى n. این هفته را با روزى تقریبن ١٠ ساعت درس خوندن که معادل ٦٠ ساعت میشد به پایان گذراندیم و در آخر نتایجى چه درخشان و چه مات در آزمون خودکارچى داشتیم. حال میخواهم از ١ ماه بهمن این وسط جهش کنم برم سراغ ٢ اسفند.

شنبه ٢ اسفند ١٣٩٣ سالن اجتماعات:

در کل پیامى که من فهمیدم :"بچه ها اردو تعطیل چون اسفند شروع شده."

در باب اول این اعتراض نامه میخواهم خدمت شما عرض کنم که در کدامین تقویم چینى روسى ایرانى و ... آمده است که اسفند ماه درس خوندن است؟

در باب دوم شما رو ارجاع میدم به کلاس مظاهرت کلاس ٣٠٢ :

طبق گفته هاى جناب معلم این درس یا مشاور عالى مقام ماه بهمن ماه حمله ى بیمارى سندرم تست (کنکور) به دانش آموزان پایه سوم و چهارم است. 

با توجه به این تدابیر و همینطور اینکه این حرف رو یکـ مشاور مى زند هرطور حساب میکنم نمیتوانم درکـ کنم که اردوى تفریحى ما چرادر این بیمارى ها نبود؟ 

در باب سوم این بحث حرف من با عینکـ هایى ست که شما میگویید ما به چشمانمان زدیم.جدا از مارکـ این عینکـ ها خود شما هم درکـ کردین که چرا این عینکـ ها خاکسترى ند و این جاى تقدیر دارد البته لازم به ذکر است که من یکـ عینکـ اضافى دارم تا شما بر چشمان بزنید و شده یکبار از طرف ما نگاه کنید.

به احتمال ٩٩٪ تنها چیزى که میتواند مارو به یکـ پروژه ى کارى بکشد داشتن انگیزه در آن زمینه است که در دو سال گذشته که هیچ و امسال تقریبن این اتفاق به صورت اجبار رخ میدهد. 

و در نهایت بازمیگردم به جملات آخر متن قبل : هر کنکورى ١ تا ١٠ موفق نشده و همینطور براى المپیاد ، واى به روزى که بى ارزش ها جاى ارزش ها را بگیرند.

و در نهایت یکـ جمله که امروز شنیدم که بس پسندیده ست:

اگر نمیتوانى شاهراه باشى کوره راه باش 

اگر نمیتوانى خورشید باشى ستاره باش 

سعى کن بهترین خودت باشى 

سُل ته