حمله برای تخلیه عقده ها یا کمک برای ترقی خانه

به نام یگانه یزدان پاک

سلام. نمی دانم میخواهم کوتاه بنویسم یا بلند. خدا به خیر کند.

احتمالا در جریان هستید که امروز سی ام تیر ماه است. پنج روز از کنکور سراسری - این شر لازم- میگذرد. به نظرم کم کم وقتش رسیده تا بعضی زخم های قدیمی را باز کنیم و دوباره ببندیم.

احتمالا پس از این که بالاخره سازمان سنجش لطف کنند و نتایج آزمون کذا را اعلام فرمایند طبعا یک سری از نتیجه شان ناراضی هستند. بر اساس شواهد ختی الان هم که نتایج هنوز به سمع و نظر حضرات نرسیده تیغ های نسبتا تیزی به سمت گردن ساربان نشانه می روند. این که عباچی مشاور دم آخری به کل رها کرد و کشید زیر همه چی را من هم قبول دارم. جمله خودشان( اگر یادشان بیاید) که فرمودند :«علی اصغر شریفی بعد عید آفتابه نگیره صلوات» را هم من یادم هست و هم چند نفری که در آن شب به لطف مرحوم اسفندیاری با ما بیدار بودند. قصدم این نیست که بگویم شریفی ریشو آفتابه گیر هست یا نیست. پشت جمله مذکور مفهومی مانند «من آفتابه نمیگیرم» نهفته است.

فارغ از تمام موارد بالا به علاوه کلی چیزهای دیگر (که ضیق حوصله و وقت نمی گذارد بنویسمشان) که من هم مانند همه شما میدانم، انصاف نیست بگوییم همه چیز از اولش بد بود. انصاف نیست طالع 72 نفر آدم را نحس فرض کرد. انصاف نیست عباچی و ... را بلا هایی آسمانی دانست که به علت زیاده روی ما در گناه نازل شده اند. میدانم خیلی از شما نمیخواهید حتی سر به تن ضحاک صفتی (به زعم بعضی و نه همه) مثل عباچی باشد. اما این 72 نفر را ما جایی دیگر هم داریم که نام تک تکشان ماندگار شد. حماسه شد. این 72 نفر ما هم می تواند یک بازوی قدرتمند باشد که مدرسه را ببرد بالا بالا ها. بازویی که دعای کلی مادر می تواند بدرقه راهش باشد و چند جوان پشت کنکوری...

                                                        وسلام!

                                                                          «شاپرک»