معلمی شغل انبیاست

بچه که بودم از کنار دیوارهای کهنه بعضی مدرسه ها که عبور میکردم نوشته بود معلمی شغل انبیاست.... خوب نگاه همه ما به این جملات اینطوری استکه

این ها یکسری جملات تکراری که در ایام مختلف سال صرفا جهت تکریم یه گروه از جامعه و غلو در اهمیت اونها گفته میشه مثل..

پزشک فرشته نجات است       یا  چرخ های اقتصاد کشور روی دوش های مهندسان میگردد یا  دانشجو امید آینده کشور است یا کاسب حبیب الله است یا .

یا سمپادی بودن یه حسه! یا همین جمله خودمان یعنی معلمی...

ولی به نظر من جمله آخر میتواند چیزی فراتر از یک شعار باشد .... خود ما هم کم دبیر نداشتیم که در مسیر زندگی ما نقش حیاتی داشته اند... اکثر یا حتی همه آدم های موفق هم همیشه از یه معلم دلسوز یاد می کنن که تاثیری شگرف در اون ها گذاشته است..

از این دست آدم ها هم در سمپاد کم نداشته بلکه به کرات داشته ایم و تجربه کرده ایم که چگونه یه دبیر با عشق و بی توجه نگیم کم توجه به مسائل مالی غوغا میکرده است... و در کمال تعجب به نظر من دلیل موفقیت مدارس علامه حلی هم همین جنس آدم های گمنام و زحمت کش هستن.. مثلا مدرسه ای در شوش که احتمالا پول شهریه عادی رو هم نتونستن کامل بدن.. و معلمای خصوصی در خونشون صف نکشیدن تو کنکور و دیگر زمینه ها نتیجه ای هم سطح مدارس پرادعا تهران میگیره !

و حلی n هم موفقیت هایش را مدیون این جور آدم هاست که ما رو مدیون خودشون کردن.

پس میشه این جملات رو حالا بهتر فهمید...

همون طور که الگو خیلیا معلماشون بودن...

اما .

چه میشود بعضی از آن الگوها دروغ میگویند و تهمت میزنندو..../// برای چه ؟ برای چه مقصودی؟

از آن دروغ ها که در دوران دبستان بچه ها به هم میگویند...

و من نمی توانم باور کنم که انبیا دروغ بگویند...

اما باز هم آن ها برای ما الگو هستند .

زیرا لقمان میفرماید:

ادب از که آموختی از بی ادبان.