علامه حلی n

علامه حلی n

درباره علامه حلی n
علامه حلی n

علامه حلی n

درباره علامه حلی n

اینجا کجاست ؟؟

سلام

اینجا چه قدر برایمان خاطره انگیزه .

اینجا نوشته هایی است از اولین و آخرین و تنها دوره مطالبه گر حلی n .  دوره ای که از سر مطالبه گریش از سر آرمان خواهیش و از سر اینکه دوست داشتند حلی n از اولین روز تاسیس در سال ۹۱ پیشرفت کند به سمت یک مدرسه متعالی به سمت یک مدرسه متفاوت حداقل اگر برای آنها نشد برای دوره های بعدی .

اما اینکه این دوره آخرین دوره مطالبه گر بود و مطالبه هایش و فریادهایش و خیرخواهی هایش نه تنها برای مدیران مدرسه مضحک بود بلکه برای دوره های بعدی هم مضحک شد . شاید این ایراد این دوره بود این دوره اگر چه نتایج کنکور خوبی دریافت کرد اما برعکس دوره های بعدی که ناخواسته به آنان القا می شد هیچ گاه قبول نمیکرد که به یک آموزشگاه کنکور آمده که هر روز صبح بیاید درس هایش را گوش بدهد تست هایش را بزند و ظهر خیلی مودب بدون اینکه صدای بلندش کسی را اذیت کند برود زودتر خانه تا تست های خانه را زود انجام دهد . این دوره یعنی نخستین دوره در سر هوای دیگری داشت این دوره به حلی n به چشم یک خانه مینگرسید به چشم یک خانواده . اگر هم خرده ایراداتی همیشه میگرفت از این باب که دوست داشت پرچم حلی n همیشه بالا باشد.. این دوره اما گستاخ بود شاید ... چون مطالبه گر بود چون از ابتدا به کانون نرفته بود... کانونی نبود و کوشا جان نبود که پشتیبانش به او زنگ بزند .. این دوره مطالبه گر بود و  این سایت هم مطالبه گر بود .. شاید به همین خاطر دیگر کسی از حلی  n احوال دوره یک را نپرسید .. حتی یه روز به صرف سلام و احوالپرسی ... شاید حلی n خوشحال است از اینکه از مشتی جوان مطالبه گر که کلشان بوی قورمه سبزی میداد راحت شده است از اینکه دیگر کسی به فکر بوفه و توپ والیبال و اردو خارج از شهر و درون از شهر و نمازخانه و آسفالت حیاط نیست خوشحال است از اینکه آرامشی برقرار است و همه صبح ها می آیند درس میخوانند به بنرهای بلند نتایج کنکور می نگرند و برای خود دغدغه ای مساله ای سوالی و ابهامی جز رسیدن به قلل سال بالایی های درخشیده در کنکور متصور نیستند .. دیگر حتی آن دهمی تازه وارد هم به فکر اینکه حلی n دوست دارد چه شکلی باشد به فکر اینکه علم و دانش چیست به فکر اینکه آیا جز کنکور که بر منکر اهمیتش لعنت مساله مهم دوم وسوم و چهارم هم وجود دارد نیست نمیدانم شاید بیشتر در فکر این است که الگو بخرد بهتر است یا گاج یا خیلی سبز ...

این وبلاگ هر چه که بود پر از خاطره است هنوز از دوستی های دوره یک از معلمانی که هنوز در قلب دوره یک جای گرفته اند با همه شیرینی ها و تلخی هایشان و امید و رویایی هنوز از جنس  مطالبه گری و از جنس دوست داشتن و از جنس  شور و اشتیاق و تکاپو برای حلی n ..............


سه شنبه ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۶

دقایقی اندک گذشته از بامداد

نظرات 1 + ارسال نظر
علامت سوال چهارشنبه 13 دی 1396 ساعت 23:25

سلام
اگر از حالمان پرسیده باشید
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز دوری تک تکتان که برایم هنوز مثل گذشته عزیزید و بی آنکه چشمتان برچشمم افتاده باشد از دور نظاره گرتانم
که با شما حلیn آغاز شد و نفس کشید و تا ابد هوای نفسهاتان در راهروهایش خواهد ماند
بگذارید راحت تر بگویم
حلیn نه یک ساختمان است
و نه یکی از مدارس سمپاد شهر تهران
که حلیn خود شمایید
هرکجا که باشید تکه ای از آن را با خود دارید
پس
دلگیر مباشید
که روح طغیان و مطالبه گری هایتان، جنگیدن برای اهدافتان و تکاپو برای آرمان هایتان و برای بهتر شدن، همواره در کالبد حلی n از شما به ارث می ماند
و دوره های بعدی به حق باید میراث دار این روحیه شما باشند که تعریف تیزهوش و نخبه، داشتن همین روحیه هاست
کجا تیزهوشی در کادر جا می گیرد که انتظار در کادر بودن از شما داشته باشیم؟
با این همه،
گاهی مکان کوچکتر وتنگ تر از مکین آن است
و چاره ای نیست جز کمی تحمل و طاقت آوردن شما
تا مسیر تا آنجا که شود صحیح تر پیموده شود
گاهی این چنین است و چاره ای نیست
اگر دوره های بعد راه را آنطور که شما پیمودید نپیمودند و از نظرتان بد و اشتباه بود، بگذارید به پای نگاهشان به زندگی که هرکس زاویه ی دید خودش را دارد
بگذارید آنها حلیn خودشان را داشته باشند و شما حلیn خودتان را!
که جهان برای همه ی نگاه ها باز و گسترده است.
همیشه وقتی بیشتر میبینیدو بیشتر میفهمید، بیشتر هم دغدغه پیدا میکنید، بیشتر هم رنج می کشید
با اینهمه
با همه ی بدی ها وخوبی ها
لجاجت ها و امدن ها و رفتن ها
حلیn خانه ی همه ی حلیn ای هاست
حلیn نه برای اهالی میرداماد و شریعتی می ماند و نه برای آموزش و پرورش
که حلیn در قلب تک تک شما خواهد بود
در چهارگوشه ی دنیا
این را امروز شاید کمتر لمس کنید
اما بگذارید سالهای متمادی عبور کنند تا غبار ازین جمله بیشتر برداشته شود
اینروزها میگذرند مثل روزهای حلیn که گذشت
فقط ای کاش
هرکجای دنیا که بودید
در هر مجموعه ای که نفس کشدید
این روحیه تان را از دست ندهید
که بودنتان را ممکن میکند
و
بی آن ،نبض زندگی برایتان ساکت می شود
و بعد از آن اسیر این زندگی خاکی خواهید شد.
من نیز در هرجای این دنیا، چه امروز و چه فردا
دل در گرو بودن هایتان دارم
و بی شک
دلتنگ میشوم برای تک تکتان!
بدرود

؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد